Chogelaar – duimen voor goede kaarten- en muntentrucs

Je ziet het vooral bij kinderen. Die hebben iets van nature waardoor ze graag willen leren goochelen. Het zal te maken hebben met de magie die kinderen nog zo aanspreekt. De Harry Potter boeken. Sprookjes en onlogische geheime zaken die rond kunnen spoken. Het kinderhart is dus snel gevuld met waardering voor een chogelaar. Juist om die magie. Maar laten we de volwassenen niet vergeten. Die hebben geleerd dat er orde moet zijn, dat zaken logisch te begrijpen zijn en dat er duidelijke structuren zijn van oorzaak en gevolg. Als een echte goochelaar daar dan korte metten mee maakt, kan dat heerlijk verrassend werken. Kijk, het leven is dus zo saai en glashelder nog niet. Er kunnen dingen gebeuren waar het verstand niet bij kan. Daarop rust dan ook het succes van een illusionistenshow.

De chogelaar: van hobbyist tot toptalent

Het is heerlijk om een avondje naar de chogelaar te gaan. Zelf goochelaar worden, is minder aan te bevelen. Deze doelgroep heeft natuurlijk toppers (Hans Kazan, bijvoorbeeld) die er zeer redelijk van kunnen leven. Maar er zijn er ook genoeg die hun kunsten als bijbaantje vertonen, of als een veredelde hobby. Ook dat is natuurlijk niet fout, zeker niet als je graag in de belangstelling wilt staan, van show houdt of gewaardeerd wilt worden om je hocuspocus talenten.

Duim aan het werk

De meeste mensen vermoeden dat alles wat de chogelaar laat verdwijnen of verschijnen, uit de lange zwarte mouwen van zijn jas gaat komen. Dat is echter niet zo waarschijnlijk want iets kan in de voering snel klem komen te zitten. Of per ongeluk uit de mouw vallen. De truc met de duim geeft dat goed aan. De magiër gebruikt soms een duimspits voor zijn trucs. Hij koopt een levensechte bovenhelft van een duim die hij over zijn eigen duim heen trekt. Tussen de duimspits en de echte duim is een weinig aan ruimte. Daar kun je een doekje opgevouwen in kwijt. Of een bepaald poeder. Zo kan de magiër schijnbaar uit het niets een doek uit zijn hand trekken. Of je vanuit een lege hand ineens een handje zout presenteren. 

Kaarten schudden is voor de chogelaar kinderspel

De goochelaar wordt ook altijd geassocieerd met kaartentrucs. De illusionist laat iemand uit de zaal een kaart aanwijzen, bijvoorbeeld klaver drie. Hij bewijst aan het publiek dat hij een kaartspel in handen heeft met alle verschillende kaarten en de klaver drie gaat, ongezien door de illusionist, terug in het kaartspel. De goochelaar doet zijn ding met schudden en tovert dan ineens de klaver drie uit het spel. Groot applaus maar het geheim krijg je niet te horen. Ook niet in deze tekst want net als bij tal van andere geheimen is het alleen maar te koop. 

Afleiding is meer dan het halve werk

Naast duimspitsen en kaarten is ook de muntentruc altijd populair. Die hoort bij de verdwijn- en verschijntrucs. Bij dit type trucs is afleiding van groot belang. De volgende keer dat je zoiets meemaakt, moet je eens nagaan waar je je ineens op concentreren gaat als de chogelaar zijn muntentruc presenteert. Het is bijna onmogelijk om niet de aandacht van de magiër te volgen. Maar dat is dus de afleiding die hij nodig heeft om zijn muntje weg te krijgen.